Kanotocht met de UKC-Kids, 4 september 2005
Kromme Rijn, veel zon en héééérlijke vers gebakken wafels, dat waren de ingrediënten van een kanotocht met de UKC-Kids op zondag 4 september.
Om 11 uur stond het pleintje bij de kerk in Werkhoven opeens vol auto’s met kano’s en de lome zondagmorgen stilte werd verstoord door een stuk of tien UKC-kids. Voordat iemand er iets van konden zeggen, waren de meeste kids al verdwenen achter de naastgelegen school.
Rob, de vader van Jules, had dit leuke plan bedacht. “Jullie komen kanoën op de Kromme Rijn bij Werkhoven en na afloop bakt mijn moeder zoveel wafels als jullie kunnen eten.” Rob is opgegroeid rond Werkhoven en ook zijn moeder woont daar. Hij wilde ons graag iets van ‘zijn’ omgeving te laten zien.
We reden naar de startplaats bij de brug over de Caspar Gouwse, een vaart op de grens tussen Cothen en Werkhoven. Auto’s op en neer rijden naar het eind punt, nou ja, je kent dat wel. Even na 12 uur konden we de boten in. We peddelden langs boerderijen die lagen te stoven in de zon en boomgaarden vol fruit. Wat een weelderig boerenland!
Na ruim een kilometer kwamen we op de Kromme Rijn, die lekker stroomt. Natuurlijk ging onze tocht stroom mee, want de UKC-kids zijn wel goed maar niet gek! Op naar de uitstapplaats bij het kasteeltje Beverweerd, vlak boven Werkhoven.
Maar eerst moesten we nog een onverwachte hindermis nemen. Een brede metalen vuilvang versperde de doorvaart en honderd meter verder lag het sluisje, waar we moesten overdragen. Een paar kids met plastic kano’s lieten zich over de vuilvang trekken. De rest riskeerde dat niet en moest dus twee keer overdragen.
Het sluisje was een leuke plek om even rond te kijken; het water stroomt er met een flinke vaart uit. Maar we kregen onderhand toch écht trek in die wafels. Wat wil je ook, na zo’n 6 kilometer varen.
Van het kasteel Beverweerd reden we naar Houten, waar Rob met zijn gezin woont. Voor het huis stonden lange tafels in de zon en de Oma van Jules zat al klaar met twee wafelijzers om voor ons te gaan bakken. Je wilt niet weten hoeveel wafels daar uitkwamen en hoeveel er binnen de kortste keren verdwenen in de buiken van die UKC-kids! Toen ze écht niet meer konden, was er nog genoeg tijd om lekker te spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten