vrijdag, november 10, 2006

Contrasten langs Vinkeveen, Winkel, Waver en Angstel

Kanotocht Vinkeveen - Angstel, 22 oktober 2006

Kanovaren heeft voor mij veel te maken met landschap. Tijdens een kanotocht vanaf de Vinkeveense plas, over de Winkel, de Waver en de Angstel kwam dat op een bijzondere manier naar voren. In dit stukje Randstad wisselen oud cultuurlandschap en de druk van recreatie, wegen en verstedelijking elkaar constant af. Het is zondag 22 oktober, het waait stevig en we op pad zijn met 6 man/vrouw. We willen de ca. 24 km lange Angstel-route volgen.

Onze startplaats is aan de noordoostkant van de Vinkeveense plassen. Vanaf het grote parkeerterrein Winkelpolder aan de Vinkenkade (achter café-restaurant Eiland 1) is het ongeveer 150 meter lopen naar het water. Van daar varen we in noordwestelijke richting achter langs een rij recreatie-eilanden. Het geeft een heel eigen milieu langs de oostkant van de plas. Op de eilanden strandjes, beboste oevers, beschut varen en aanlegplaatsen voor boten. Aan de landkant recreatiewoningen met af en toe een jachthaven.

Het waait hard op, maar in de beschutting van de eilanden hebben we daar geen last van. Na het eerste eiland kunnen we buitenom over de plas afsteken. De wind heeft het water op de plas opgeklopt tot een heftige korte en onberekenbare golfslag. Met twee mensen ben ik de open plas opgevaren, terwijl de anderen nog in het gat tussen de eilanden liggen. Ik wil het niet meteen toegeven, maar het is veel heftiger dan ik had verwacht. Er zit geen patroon in de golven. Ik wil me niet laten intimideren. Met mijn combi-kano kan ik meestal aardig wat golven aan. Ik realiseer me dat ik hier teveel risico loop om om te slaan, en de achterblijvers twijfelen nog steeds om de plas op te gaan. Dan roep ik de andere twee om terug te gaan. We nemen niet meer risico dan nodig is. Weer terug in de luwte van de eilanden lijkt het een totaal andere wereld. Niets aan de hand hier.

We varen een gemarkeerde kanoroute. Toch is het lastig de eerste overdraagplek te vinden. Die ligt niet bij de sluis naar de Winkel, maar even eerder rechtsaf. Een beetje ingeklemd tussen boten in een jachthaven vinden we het.

Een dijkje over en we liggen in de Winkel, die we linksaf opvaren. Nog steeds staat er een straffe wind, dat zien we aan het riet en de bomen.

Het is mooi varen over dit intieme en vriendelijk kronkelende water. Over de rand van het grasdijkje zien we het lager gelegen polderland. Groen onder grijze wolken, in de verte wat schapen en grote rollen hooi in plasticfolie.

Op de routekaart staan nog twee overdraagplaatsen tot aan de Waver, maar dat blijkt mee te vallen. Het zijn metalen klapbruggen, zoals we die al meer zijn gepasseerd. Deze twee zijn erg laag maar bijna iedereen schuift er met diep bukken goed onderdoor.

Bij de laatste, Stokelaarsbrug, zien we een café, waar net een hele sliert motoren wegrijdt. Die motorclub (of iedere keer een andere?) zullen we onderweg nog een paar keer tegenkomen. Hier varen we bij de splitsing rechtsaf (noordwaarts) de Waver in.

Ook hier is het beeld landelijk en rustig. Bij een grote houten boerenschuur staan appelbomen vol met grote herfst-rode appels.

Na ruim 4 km varen we rechtsaf (oostwaarts) de Holendrecht in. Die is breder en ook saaier. Links van ons kijken we uit op de A9 en de oprijzende contouren van Amsterdam Zuidoost. Voor mijn gevoel zijn we vanuit een oud in een heel nieuw cultuurlandschap gevaren. Niet erg mooi, wel een interessant contrast.

Voor ons ligt de A2, waar we onderdoor gaan. Onderhand zijn we toe aan een eet- en rustpauze, maar onder de snelweg is niet de meest uitnodigende plek. Net aan de andere kant van de snelweg ligt een rijtje woonboten. Ze zien er nogal verwaarloosd en verveloos uit. Het zijn ook niet de mooiste ligplaatsen, zo vlak naast het snelwegviaduct. Misschien worden hier mensen gedoogd die nergens anders terecht kunnen? Zo creëert iedere samenleving zijn eigen achterkantjes, filosofeer ik.

Onze plan was om een pauze te houden aan het Abcoudermeer of in Abcoude zelf. Omdat we langs het meer nergens een goed plek zien om aan land te komen, varen we het dorp in. Wordt het aanleggen bij een friettent? We gokken niet op alle mooie plekken die er - wie weet – om de volgende bocht nog kunnen komen. Net voor het centrum leggen we aan bij een parkstrook met twee wat wrakkige privé-steigers.

Het gras blijkt er niet alleen voor ons vrolijke kanovaarders te liggen. Het ruikt er ook wat verdacht naar hondenpoep. We laten ons niet kisten en na bijna twee uur varen komen de thermosflessen en boterhammen tevoorschijn. Ergens aan de overkant komt weer een hele sliert ronkende motoren voorbij.

We stappen weer in en met een S-bocht varen we door Abcoude. We passeren een groene metalen klapbrug, een kerk en café en varen langs kleine huizen die soms iets weg hebben van hofjes, maar dan langs het water.

Een slaperig stadje op zo’n zondagmiddag. Op de achtergrond is nadrukkelijk het geraas van de A2 te horen; die ligt nog geen kilometer westelijk. Dat zal ook op de Angstel zo blijven, na Abcoude.

Waren Winkel en Waver vooral ‘boeren watertjes’, de Angstel laat wat meer standing zien. Op veel plaatsen langs het water staan landhuizen, meestal niet zo groot, die getuigen van oude glorie en rijkdom.
In de 18-de eeuw hebben welvarende kooplui uit Amsterdam hier hun buitens gebouwd. Wat bescheidener en meer ingetogen als langs de Vecht, maar toch. Ook kleinere en vaak mooi gerestaureerde oude huizen geven de Angstel een gevarieerd beeld.

De Angstel ligt voor een groot deel ook vlak langs een straatweg en loopt door de dorpen Baambrugge en Loenersloot. Auto’s - en ook weer motoren - rijden soms dicht langs ons. Het geeft me ook het beeld van een oud-Hollands riviertje waar in vroegere tijden de trekschuit voer terwijl daarnaast een postkoets over de keien van de straatweg ratelde.

Even voor Baambrugge schiet er ineens een ijsvogel over het water, en nog eens. Ik zie hem pas de derde keer: een metalic-blauwe flits die verdwijnt in het groen langs de kant.

In Loenersloot stappen we uit op de rechteroever, een beschutte plek op het einde van een landgoed met een oud kasteel. Even twijfelen we, zou dat wel mogen? We schatten in dat er niet meteen een kasteelheer met hond en jachtgeweer op ons af zal komen. Of toch wel? Een forse kerel komt van tussen de bomen op ons afgelopen. Het blijkt een van de onzen te zijn, terug van een plas. Zonder zwemvest hadden we hem even niet herkend (grijns, grijns). Het begint te regenen, maar onder de hoge bomen zitten we voorlopig nog droog.

Een passende entourage ook om de nieuwe zeekajak van een van onze tochtgenoten te dopen. Er komt een fles nep-champagne tevoorschijn die na stevig schudden over het knalgele dek wordt gesproeid. Atlantico stond al op de boeg en Yellow-Atlantico lijkt ons een passende naam. Daar klinken we op, onder het genot van een slok mierzoete blauw bubbelspul.

We stappen in voor de laatste etappe. Na een klapbrug met een witte portierswoning werp ik een laatste en blik op ‘ons’ kasteel. Het staat zwaar in de steigers.

Voorbij Loenersloot gaan we rechtsaf de Geuzensloot in. Regen spettert op het water. Voor ons doemt de A-2 weer op met even daarvoor een dubbele pijpleiding die hoog over het water loopt, maar op de andere oever midden in de lucht stopt.

Vlak voor de Demmerikse sluis zien we het gemaal De Ruiter, een vrij modern en strak gebouw met hoge ramen. Zeker geen industrieel monument, maar wie weet zal het dat ooit nog eens worden.

De Demmerikse sluis is de laatste overdracht en biedt een mooi panorama op Vinkeveen. Vanaf de hoge sluis kijk je uit over water en langgerekte eilanden die tot in de verte uitlopen naar de kerktoren van Vinkeveen.

Rechtsaf gaan we onder een brug door de Zuidplas op, die nu grijs en vlak voor ons ligt. Geen probleem nu om de plas dwars over te steken. We weten ongeveer waar de brug naar de Noordplas moet liggen, maar we zien hem pas als we al driekwart over zijn.

Het valt me op dat je het verkeerslawaai van de snelweg je op deze stille plas niet loslaat. Het laatste stukje gaat weer achter de eilanden langs. Toch leuk om even te kijken hoe dat er hier uitziet. Nou ja, niet heel veel anders dan aan het begin van onze tocht. Een nieuw cultuur-landschap: inventief, truttig, multifunctioneel, groen, postmodern….? U mag het zeggen.

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Dacht dat ik zou reageren en zeggen geweldig thema, heb je het code voor jezelf? Echt ziet er uitstekend!

Anoniem zei

This іs bесausе thеу absorb so much wаter busіness beforе gеrminating thаt it's difficult to find the traits we do exhibit to help us accelerate this growth.

Feel free to surf to my homepage internet marketing experts denver

Anoniem zei

As opposed to paid advertiѕеment,
proper learn search enginе optimization iѕ іmрlemented.
As Internet usage haѕ increased, the dominаnt role οf the search result pages.

Wе ωant everу custοmer tο get the hеlp of
a python scriρt.

Here is my homepаge - random

Anoniem zei

In many of these games are solely for entertainment purposes.
I played games that were based on games. According to the PEW Internet
& American Life Project, 97% of teenagers play call of duty black ops sales and the increase
of brain function along with research studies conducted, the U.
Announcing the new award, Mark Fishlock, director of the British Academy of Film and Television Arts Bafta call of duty black ops sales awards.
My concern is that the game doesn't mean I will include it on this list. Parents need to be before they are considered clinically significantD.

my web site; call of duty world at war pc

Anoniem zei

Mapia, the leggy warren faidley presenter and warren faidley
girl has them, in abundance. We will see a maximum of
13 C or 14 C we're used to for late April.

Also visit my web page :: chasing the storm